Blog

Hoe overtuigen we de bezoeker die denkt: "getver, ik wil geen informatie lezen"?

Met kleur, materiaal, licht, beweging, geluid. Een heel arsenaal aan middelen waarmee je kunt gaan spelen, en de bezoeker láten spelen. Spelen is leuk.
Ik ben hier op afgestudeerd, trouwens 😉

Ik maak ‘inspiratie en informatie’: zo’n bezoeker wil graag weten wat de highlights zijn, wat er nog meer interessant is voor hem, en waarom dan wel. Daarnaast wil-ie weten waar hij moet wezen, vooral voor de meest basale behoeften: de wc en het museumrestaurant. De ingang, de garderobe.

Wat laat je aan die bezoeker over, en wanneer neem je hem of haar bij de hand?

De natuurmensen maken een paneel over natuur, dat die het belangrijkst is, de waterschapslui maken een bord over waterhuishouding, dat ze dat zo goed doen, de monumentenjongens maken een bord over oude boerderijen, want er is niets interessanters. Zo staren de bezoekers tijdens hun fietstocht in ieders navel.

Maar landschap is alles bij elkaar. Dat is de grap nou juist.

The medium is the message. Een kaart die je zo weer wegklikt, is een boodschap die je zo weer wegklikt. Een digitale kaart bevat informatie, een papieren kaart, zou die meer ‘wijsheid’ bevatten? Welnee. Het moet ook digitaal kunnen, de aandacht vasthouden.

Een stad leg je niet uit met tekst. De toekomst laat je niet zien met foto's. Wat nu? U heeft beeld nodig. En als ik ga bedenken hoe dat er uit moet zien, geef ik u de macht om de bezoeker te verleiden. Ga tot het randje! Citymarketing lijkt manipuleren, maar zolang uw stad de beloftes waarmaakt, vindt de bezoeker dat okee.

Bewegwijzering. De ontwerpopgave is niet ‘ontwerp een bord of scherm en laat het maken’.